Z Krainy Wielkich Jezior
Aronia czarnoowocowa (Aronia melanocarpa) jest krzewem należącym do rodziny różowatych (Rosaceae). Rośnie dziko we wschodniej części Ameryki Północnej. Naturalnym jej siedliskiem jest Kraina Wielkich Jezior. W XIX wieku sprowadzona została do Rosji, a stamtąd do Skandynawii. W latach siedemdziesiątych XX wieku trafiła też do Polski. 

Źródło antocyjanów
Owoce aronii czarnoowocowej (Aronia fructus) są jednym z najbogatszych źródeł antocyjanów. Dominuje 3-0-galaktozyd cyjanidyny. Obok antocyjanów są też inne związki polifenolowe: garbniki, flawonoidy i fenolokwasy. W skład garbników wchodzą głównie katechiny i ich dimery. W owocach aronii występują również cukry, kwasy organiczne oraz pektyny. Ponadto zawierają też znaczne ilości witamin, w tym witaminę C, B2, B6, E, PP, prowitaminę A. Są także pierwiastki śladowe, jak molibden, mangan, kobalt, miedź, bor, jod i żelazo.

Antocyjany, główne substancje czynne aronii, biorą aktywny udział w przemianach utleniająco-redukujących, wychwytują i unieszkodliwiają wolne rodniki. Wykazują też wpływ na przepuszczalność ścian naczyń włosowatych.

Aronia była stosowana w lecznictwie przez Indian na długo przed podbojem Ameryki. Świeży sok w postaci okładów używany był do leczenia ran i różnego rodzaju schorzeń skóry. Obecnie w medycynie ludowej wielu krajów Europy przetwory z aronii stosowane są w nadciśnieniu, miażdżycy, żylakach odbytu i innych chorobach naczyń krwionośnych.

Herbaty owocowe
W medycynie konwencjonalnej ekstrakty z aronii lub czyste frakcje antocyjanowe są aktywnymi składnikami preparatów stosowanych  w profilaktyce choroby niedokrwiennej serca. Natomiast suszone owoce aronii są podstawowymi składnikami herbat owocowych, które znajdują zastosowanie jako środki przyspieszające rekonwalescencję po przebytych chorobach i antybiotykoterapii.

Autor: dr Jerzy Jambor
prezes Polskiego Komitetu Lekarskiego
Fot.: Phytopharm Klęka S.A