Sekret INCI – co kryje się w kosmetykach i dlaczego?
Produkty kosmetyczne dostępne na rynku podlegają licznym wymaganiom. Najważniejszym aktem prawnym jest Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) NR 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych. Zgodnie z nim, na opakowaniu kosmetyku musi znajdować się jego skład.
Składnik kosmetyku to substancja bądź mieszanina substancji, która została wprowadzona do niego w sposób świadomy, a „produkt kosmetyczny udostępniany na rynku powinien być bezpieczny dla zdrowia ludzi w normalnych lub dających się przewidzieć warunkach stosowania”.
Co skrywa INCI
International Nomenclature of Cosmetic Ingredients to lista składników kosmetyku według międzynarodowego nazewnictwa. Zgodnie z rozporządzeniem, INCI to informacje niezbędne dla klienta, poprzedzone są słowem Ingredient. Skład może być podany tylko na opakowaniu zewnętrznym. Za bezpieczeństwo kosmetyku odpowiedzialny jest jego producent. Przepisy regulujące możliwość stosowania danego surowca są stale aktualizowane, zmieniają się, dlatego też producent musi prowadzić stały monitoring zmian w regulacjach, aby wiedzieć, czy dany składnik może być stosowany w kosmetykach, w jakiego typu formulacjach oraz czy możliwości stosowania nie są obostrzone konkretną procentową zawartością substancji czynnej w wyrobie. Skład według INCI podawany jest w malejącym porządku, zgodnie z jego masą w chwili dodawania go do produktu kosmetycznego. Składniki, których w momencie dodania do wyrobu jest mniej niż 1%, mogą być podane w dowolnej kolejności, jednak przy zachowaniu zasady, że mogą być one podane dopiero po tych składnikach, których w recepturze jest więcej niż 1%.
Co w środku
Skład kosmetyku uzależniony jest od podstawowej funkcji, jaką ma pełnić. W przypadku produktów przeznaczonych do pielęgnacji włosów wyróżnia się 3 podstawowe produkty: szampony, produkty przeznaczone do pielęgnacji łodygi włosów (odżywki do włosów, balsamy, maski) oraz produkty do wcierania w skórę głowy.
Głównym zadaniem szamponów jest oczyszczenie skóry, usunięcie zrogowaciałego naskórka, sebum, zanieczyszczeń, produktów stosowanych do stylizacji włosów. Substancjami bazowymi w szamponach będą więc detergenty – środki powierzchniowo czynne. Są one odpowiedzialne za szybkie zwilżenie powierzchni, emulgowanie związków tłuszczowych z oczyszczanej powierzchni, w celu odczepienia i usunięcia z niej wszelkiego rodzaju substancji stałych oraz tłuszczy.
Detergenty dzieli się na detergenty anionowe, amfoteryczne oraz niejonowe. Detergenty anionowe są najsilniejsze i najskuteczniejsze w usuwaniu wszelakich zanieczyszczeń – ze względu na niską cenę oraz długi okres obecności na rynku surowców kosmetycznych są najczęściej stosowanymi detergentami w produktach myjących, jak: szampony, żele pod prysznic czy mydła w płynie. Do detergentów anionowych zalicza się: SLS – Sodium Lauryl Sulfate, SLES – Sodium Laureth Sulfate, SMS – Sodium Myreth Sulfate, AMS – Ammonium Laureth Sulfate, MLS – Magnessium Laureth Sulfate, Sodium C14-16 Olefin Sulfonate. Detergenty amfoteryczne stosuje się w celu złagodzenia działania silnie odtłuszczającego detergentów anionowych, m.in. Cocamidopropyl Betaine, Lauramidopropyl Betaine,
Cocoamphoacetate, Disodium Cocoamphodiacetate, Lauroamphoacetate, Sodium Cocoyl Isethionate, Sodium Lauroy Sarcosinate, Sodium Lauroyl Lactylate.
Ze względu na aktualny trend stosowania bardzo delikatnych składników, rosnącego rynku produktów kosmetycznych przeznaczonych do pielęgnacji skóry suchej, wrażliwej, skłonnej do podrażnień, coraz większą popularnością cieszą się niejonowe substancje powierzchniowo czynne, które najdelikatniej oczyszczają skórę oraz włosy. Do najczęściej stosowanych niejonowych detergentów zalicza się: Coco Glucoside, Lauryl Glucoside, Decyl Glucoside, Polysorbate 20, Polysorbate 40, Polysorbate 60 i inne, Laureth – 23, Laureth-4. W szamponach wykorzystuje się również detergenty kationowe, które ze względu na właściwości antystatyczne oraz kondycjonujące stosuje się częściej w odżywkach oraz maskach do włosów, bądź w celu otrzymania szamponu typu 2 w 1, który łączy w jednym produkcie jednocześnie właściwości oczyszczające z właściwościami pielęgnującymi włosy.
W produktach emulsyjnych do pielęgnacji włosów – odżywkach, maskach, jako substancje bazowe stosuje się te, które są konieczne do powstania emulsji (formy łączącej wodę z fazą olejową) oraz emulgatory gwarantujące trwałość emulsji w czasie. Do składników, które najczęściej możemy odnaleźć w składzie INCI, należą: Cetyl Alcohol, Stearyl Alcohol, Cetearyl Alcohol (stanowiący mieszaninę alkoholu cetylowego oraz alkoholu stearylowego) – składniki te są emulgatorami, modyfikatorami reologii.
Detergenty kationowe: Cetrimonium Chloride, Behentrimonium Chloride oraz Steartrimonium Chloride, IV rzędowe sole amononowe stosowane są jako kondycjonery. Zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) NR 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. mogą być wykorzystane w kosmetykach z ograniczeniami. Ze względu na fakt, iż pełnią one również funkcję konserwującą wyrób kosmetyczny, ich maksymalne stężenie w kosmetyku jest ściśle określone w załączniku do rozporządzenia. Cetrimonium Chloride w spłukiwanych produktach do włosów może być zastosowany w ilości 2,5%, a w niespłukiwanych produktach do włosów jego maksymalne stężenie wynosi 1% substancji czynnej. Behentrimonium Chloride w niespłukiwanych produktach do włosów może być wykorzystany maks. w stężeniu 3%, a w niespłukiwanych produktach maks. 5%.
W maskach do włosów często stosuje się oleje, silikony oraz zamienniki silikonów pochodzenia naturalnego. Oleje w nazwie INCI posiadają końcówkę „Oil”. Do najbardziej popularnych olei stosowanych w produktach do włosów zalicza się: olej arganowy (Argania Spinosa Kernel Oil) olej Jojoba (Simondsia Chinensis Seed Oil), olej macadamia (Macadamia Nut Oil), olej babassu (Babassu Seed Oil), olej kokosowy (Cocos Nucifera Oil), olej otrzymany z nasion rącznika pospolitego, nazywany olejem rycynowym (Ricinus Communis Seed Oil), olej słonecznikowy (Helianthus Annuus (Sunflower Seed Oil. Często stosuje się również emolienty, jak: masło shea (Butyrospermum Parkii Butter) czy Caprylic/Capric Triglicerides – jako zamiennik olei roślinnych.
W kosmetykach przeznaczonych do pielęgnacji włosów, niezależnie od rodzaju produktu, występują również:
• Składniki czynne – dodawane do wyrobu zgodnie z przeznaczeniem danego produktu, warunkują wskazania do jego stosowania, odpowiedzialne są za skuteczność działania, np. ekstrakt z pokrzywy stosowany w produktach mających na celu zahamowanie wzmożonej aktywności gruczołów łojowych – w szamponie do włosów tłustych i przetłuszczających się.
• Substancje konserwujące układ – zapewniające bezpieczeństwo mikrobiologiczne kosmetyku podczas jego terminu przydatności, dobierane są zgodnie długością terminu trwałości. Bardzo istotne w przypadku wyrobów kosmetycznych, których głównym składnikiem jest woda.
• Substancje kondycjonujące – odpowiedzialne są za stan łodygi włosa. Ich zadaniem jest ułatwienie rozczesywania włosy na sucho oraz na mokro, zmniejszenie elektryzowania się włosów, zapobieganie ich puszeniu, wygładzenie łodygi włosa, nadanie włosom blasku, miękkości, ochrona wewnętrznego nawilżenia włosów oraz ochrona wnętrza włosa przed przenikaniem szkodliwych substancji z otoczenia – np. zanieczyszczeń powietrza, pyłów, dymu papierosowego.
• Substancje zapachowe – odpowiedzialne za nadanie odpowiedniego zapachu wyrobu gotowego. Zapach produktu gotowego jest jednym z głównych czynników decydujących o wyborze danego preparatu przez konsumentów.
• Substancje pomocnicze – m.in. substancje zagęszczające produkt, regulujące pH – zgodnie z wymaganiami surowcowymi oraz wskazaniami do stosowania danego wyrobu, modyfikatory reologii, czyli składniki odpowiedzialne za utrzymanie odpowiedniej konsystencji produktu.
Ze względów bezpieczeństwa
Konserwanty są bardzo istotne z punktu widzenia kosmetyków, szczególnie produktów przeznaczonych do pielęgnacji włosów, które wyjątkowo narażone są na rozwój drobnoustrojów ze względu na warunki przechowywania (głównie w łazience, gdzie panuje podwyższona temperatura oraz wysoka wilgotność powietrza). Konserwanty odpowiedzialne są za zahamowanie rozwoju mikroorganizmów (bakterii, grzybów oraz pleśni), które to mogą przyczynić się do powstawania podrażnień. Dobór odpowiedniego konserwantu uwarunkowany jest typem produktu kosmetycznego, a jego działanie związane jest z wpływem na denaturację białek drobnoustrojów bądź dezaktywacją reakcji enzymatycznych. To odpowiednio dobrany konserwant będzie w stanie utrzymać bezpieczeństwo stosowania kosmetyku nawet przez okres kilku lat.
Przed wprowadzeniem do obrotu nowego kosmetyku musi on przejść tzw. challenge test, czyli test konserwacji, który potwierdza to, że dodany konserwant oraz jego procentowana zawartość w wyrobie gotowym są w stanie „udźwignąć” obciążenie badanej receptury. Zgodnie z unijnym rozporządzeniem, do stosowania w wyrobach kosmetycznych dozwolone jest 56 konserwantów. Ich wykorzystanie jednak jest ściśle określone, łącznie z procentową zawartością świadczącą o możliwości użycia danej substancji bądź mieszaniny konserwującej w konkretnych typach produktów.
Do najczęściej stosowanych konserwantów zalicza się parabeny, ze względu na ich wysoką skuteczność działania, szerokie spectrum hamowania rozwoju drobnoustrojów oraz niewielką ilość potrzebną do zabezpieczenia kosmetyku. Nie cieszą się one jednak dobrą opinią, mimo że badania wykazały, iż ich stosowanie jest bezpieczne. Wielu konsumentów poszukuje produktów, które w swoim składzie ich nie posiadają. W produktach kosmetycznych można stosować 5 parabenów: methylparaben, ethylparaben, butylparaben, propylparaben oraz butylparaben. propylparabenu oraz bytulparabenu, jednak maksymalne stężenie w preparacie gotowym do użycia
wynosi: 0,14% (kwas) dla sumy poszczególnych stężeń propylo oraz butyloparabenu (i ich soli), 0,8% (kwas) dla mieszaniny wszystkich parabenów, gdy suma poszczególnych stężeń propyloparabenu, butyloparabenu i ich soli nie przekracza 0,14%. Zakazane do stosowania są natomiast: izopropyloparaben, izobutyloparaben, pentyloparaben, benzyloparaben, fenyloparaben. W szamponach do włosów często stosuje się MIT (Methylisothiazolinone) oraz MCIT (Methylcloroisothiazolinone), których stosowanie również jest obostrzone. Zgodnie z rozporządzeniem, od 12 lutego 2017 roku nie można wprowadzać do obrotu w krajach UE i udostępniać na rynku unijnym produktów kosmetycznych niespłukiwanych, zawierających te konserwanty. W produktach spłukiwanych mieszaninę tę można stosować w ilości 0,0015%, natomiast samego MIT-u 0,10%.
W składzie INCI kosmetyku do włosów znajdują również konserwanty: Phenoxeethanol (maks. stężenie w ksometyku 0,40%), Ethylhexylglicerin, benzoesan sodu oraz sorbinian potasu, DMDM Hydantoin (jako donor formaldehydu może być wykorzystany w maks. stężeniu 0,50%), Triclosan (wg Dyrektywy Unii Europejskiej o Produktach Kosmetycznych 76/768/EWG Triclosan może być używany do produktów w stężeniu nie większym niż 0,3% w produkcie gotowym).
By zadbać o wygląd
Konsumenci sięgają po produkty na włosów w celu poprawy ich stanu, wyglądu. Włosy są elementem wize- runku, symbolem kobiecości bądź męskości. Zdrowe, dobrze wyglądające włosy poprawiają samopoczucie, zwiększają pewność siebie, dlatego też bardzo istotnymi składnikami produktów do pielęgnacji włosów są substancje kondycjonujące, których dodatek do kosmetyku pozwala zauważyć natychmiastowy efekt poprawy stanu włosów, nawet zaraz po ich aplikacji. Do najczęściej stosowanych kondycjonerów, niezależnie od typu produktu do włosów zalicza się: Polyquaternium 7, Polquaternium 10, Polyquaternium 22, Polyquaternium 37, Betaine, Guar Hydroxypropyltrimonium Chloride, Węglowodory (np. nafta, azulen, parafina, wazelina). Bardzo często w składzie kosmetyku pojawiają się silikony: Dimethicone, Amodimethicone, Cyclomethicone, Cyclopentasiloxane, Polisilicone, które ze względu na pochodzenie syntetyczne oraz możliwość obciążania włosów wymieniane są w kosmetykach na konto substancji pochodzenia naturalnego.
W celu kondycjonowania włosów stosuje się bardzo popularne oleje do włosów bądź ich pochodne rozpuszczalne w wodzie, które gwarantują włosom uzyskanie miękkości i odpowiedniego nawilżenia. Bardzo dużą popularnością cieszą się produkty zawiera- jące w swoim składzie keratynę. To składnik będący głównym budulcem naszych włosów – codzienne zabiegi, szczotkowanie, zabiegi stylizujące mogą ją uszkadzać, dlatego też producenci, dzięki dodatkowi keratyny do produktów do włosów, chcą odbudować ich stan, ułatwić ich rozczesywanie, odżywić. Im więcej tego składnika, tym włosy są grubsze, mocniejsze, bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne. W składzie INCI kosmetyku keratyna występuje jako Hydrolized Keratin. W produktach do włosów zastosowanie znajdują również inne hydrolizaty protein roślinnych, głównie zbożowych, gdyż białka z jednej strony pełnia funkcję ochronną, z drugiej zaś działają regenerująco. Należy tu wymienić: proteiny soi – Hydrolyzed Soy Protein, proteiny kukurydzy – Hydrolyzed Corn Protein, proteiny pszenicy – Hydrolyzed Wheat Protein, proteiny ryżu – Hydrolyzed Rice Protein.
W produktach do pielęgnacji włosów stosuje się również substancje dodatkowe, które bezpośrednio nie są odpowiedzialne za skuteczność działania kosmetyku.
Disodium EDTA, czyli wersenian disodowy – sól dwusodowa kwasu wersenowego. Surowiec ten jest częstym składnikiem szamponów do włosów oraz produktów wodnych, przeznaczonych np. do aplikacji na skórę głowy. Dzięki zdolności helatowania metali przyczynia się do tzw. zmiękczenia wody. W przypadku produktów kosmetycznych pozwala on na uzyskanie klarownego oraz jednorodnego wyrobu gotowego, zwiększa trwałość kosmetyku, zapobiega odbarwianiu produktu. Dodatkową jego zaletą jest zwiększenie skuteczności działania wykorzystanego w układzie konserwantu.
Sodium Chloride, elektrolit – sól sodowa kwasu chlorowodorowego – znana wszystkim jako sól kuchenna – równie często jak przy gotowaniu stosowana jest w produktach kosmetycznych. W klasycznych układach detergentowych, opartych na wykorzystaniu anionowych detergentów posiada właściwości zagęszczające produkt – wpływa na zwiększenie lepkości m.in. szamponu do włosów.
Kwas cytrynowy – Citric Acid stosuje się przede wszystkim jako regulator pH. W niektórych typach kosmetyków ściśle określone pH związane jest z przeznaczeniem produktu bądź powiązane jest wymaganiami stawianymi przez wykorzystane w recepturze surowce. Regulacja pH związana jest między innymi z zapewnieniem skuteczności działania konserwantów, gdyż ich działanie przeciwko danym drobnoustrojom ściśle powiązane jest z pH produktu.
W przypadku: szamponów wykorzystujących delikatne, mało odtłuszczające surfaktanty przy produktach żelowych od uzyskania odpowiedniego pH uzależnia się otrzymanie produktu stabilnego oraz klarownego. Produkty emulsyjne do pielęgnacji włosów (odżywki, maski) natomiast powinny mieć niskie (kwaśne) pH, gdyż takie właśnie pH kondycjonuje włosy, zamyka łuski osłonki włosów, dzięki czemu włosy stają się gładkie, a co za tym idzie, nabierają blasku, łatwiej się rozczesują, nie plączą się.
Innym często stosowanym składnikiem „zakwaszającym” produkt jest kwas mlekowy – Lactic Acid. Kwas mlekowy stosowany w wyższych stężeniach staje się składnikiem czynnym kosmetyku. W zakresie zawartości 1-10% pełni funkcje nawilżające, natomiast w wyższych – dzięki właściwościom keratolitycznym (złuszczającym zrogowaciały martwy naskórek), znaj- duje zastosowanie w peelingach, które w przypadku kompleksowej pielęgnacji włosów i skóry głowy stają się coraz bardziej popularne. W wielu produktach kosmetycznych, w tym przeznaczonych do włosów i skóry głowy, stosuje się zagęstniki – modyfikatory reologii, zapewniające otrzymanie pożądanej lepkości wyrobu. Często stosuje się gumę ksantanową – Xantham Gum, pochodne celulozy – np. Hydroxymethyl Celulose, pochodne kwasu poliakrylowego – np. Acrylates/C10-30 Alkyl Acrylate Crosspolymer, karbomery – Carbomer. W składzie kosmetyku również pojawia się alkohol etylowy – Alcohol denat. Jest on często stosowanym rozpuszczalnikiem ekstraktów roślinnych. Może on występować również jako jedna z substancji bazowych. Mimo że nie cieszy się on dobrą sławą, w niektórych przypadkach jest składnikiem wskazanym. Działa lekko wysuszająco – co przy włosach skłonnych do przetłuszczania, wzmożonej aktywności gruczołów łojowych, przedłuża ich świeży wygląd oraz działa mikrobójczo. W przypadku odpowiedniego stężenia może zastąpić wykorzystanie konserwantu, wtedy opracowany produkt jest tzw. układem samokonserwujacym. Alkohol zmiękcza również naskórek, dzięki czemu substancje aktywne zawarte w produkcie mogą lepiej penetrować, a co za tym idzie – skuteczność działania produktu również może być większa. W kosmetykach do włosów stosuje się także solubilizatory. Ich celem jest ułatwienie bądź wręcz umożliwienie wprowadzenia do produktu wodnego substancji trudno bądź wcale nierozpuszczalnych w wodzie. Solubilizatory stosuje się m.in. do wprowadzenia kompozycji zapachowych, olejków eterycznych, innych substancji czynnych do kosmetyku. Przykładami są Ceteareth-20, PEG 40 Hydrogenated Castor Oil. Przy wysokiej zawartości alkoholu w produkcie funkcję solubilizatora przejmuje wtedy sam alkohol i dodatek innego solubilizatora nie jest już konieczny.
Liczy się zapach
Bardzo ważnym składnikiem kosmetyku jest kompozycja zapachowa, która jest mieszaniną naturalnych i/lub syntetycznych substancji zapachowych. Te produkty kojarzone są nie tylko z upiększaniem. W dobie zabieganego, pełnego stresu trybu życia mają zapewnić konsumentowi chwilę relaksu, wyciszenia, dlatego też wiele kosmetyków już w nazwie kojarzonej z zabiegami, domowym SPA, ma go przekonać, że dzięki zastosowaniu danego preparatu będzie miał lepszy humor, stanie się piękniejszy, poczuje się jak w gabinecie odnowy biologicznej. To w głównej mierze uzależnione jest od zapachu danego specyfiku.
Dodatek kompozycji zapachowych stanowi wyzwanie dla producenta kosmetyków, ponieważ:
• musi być ona spójna z charakterem i przeznaczeniem wyrobu kosmetycznego,
• w różnych preparatach ze względu na pozostałe składniki kosmetyku, głownie składniki bazowe, olejowe może pokrywać lub też nie zapach tych substancji,
• w czasie może się zmieniać,
• tyle gustów nut zapachowych ile konsumentów, a co za tym idzie producent zmuszony jest do poszukiwania uniwersalnych kompozycji zapachowych, zdając sobie sprawę jak istotny jest to czynnik przy wyborze kosmetyku.
Niestety kompozycje zapachowe, podobnie jak niektóre detergenty, składniki roślinne, mogą przyczyniać się do powstawania alergii. Przed ujednoliceniem przepisów dot. produktów kosmetycznych, które wprowadzane są na rynek krajów członkowskich Unii Europejskiej, na opakowaniu kosmetyku wystarczyło podać w składzie nomenklatury INCI na odpowiedniej pozycji słowo Parfum. Zgodnie z przepisami nie wystarczy już jednak uwzględnienie w składzie zawartości kompozycji zapachowej. Wraz ze specyfikacją producenci kosmetyków otrzymują od producentów kompozycji zapachowych tabelę alergenów, które występują w danej nucie zapachowej wraz z jej zawartością. Na liście znajduje się 26 pozycji substancji występujących w kompozycjach zapachowych, które zalicza się do potencjalnych alergenów. Jeżeli po obliczeniach producenta kosmetyku, na podstawie procentowej zawartości w wyrobie gotowym, wyjdzie odpowiednia wartość, to informacja ta musi zostać podana na opakowaniu, po słowie Parfum. Dzięki temu konsument wie, jakie potencjalne alergeny zawiera dana kompozycja zapachowa.
Do listy alergenów składników kompozycji zapachowych należą: Amyl cinnamal, Benzyl alcohol, Cinnamyl alcohol, Citral, Eugenol, Hydroxy-citronellal, Isoeugenol, Amylcinnamyl alcohol, Benzyl salicylate, Cinnamal, Coumarin, Geraniol, Hydroxy-methylpentylcyclohexencarboxaldehyd, Anisyl alcohol, Benzyl cinnamate, Farnesol, 2-(4-tert-Butylbenzyl)propionaldehyd (Lillal) / Butylphenyl-Methylpropional, Linalool, Benzyl benzoate, Citronellol, Hexyl cinnamaldehyd, d-Limonene, Methyl heptin carbonate, 3-Methyl-4-(2,6,6-trimethyl-2-cyclohexen-1-yl)-3-buten2-one Alpha-Isomethyl Ionone, Oak Moss and Treemoss Extract. Wyzwaniem dla producentów kompozycji zapachowych jest więc takie opracowywanie nowych nut zapachowych, które w swoim składzie będą pozbawione alergenów. Nowy trend w kompozycjach zapachowych, opracowywanie alternatyw dla tradycyjnych aromatów jest nie lada utrudnieniem, gdyż to właśnie te potencjalnie alergenne składniki kompozycji zapachowych wpływają tak naprawdę na ich woń. Wyjściem z sytuacji jest np. zastosowanie składników, które nie są zaliczane do kompozycji zapachowych, substancji czynnych które posiadają dodatkowo intensywną woń – niektóre olejki eteryczne (lawendowy, eukaliptusowy, miętowy), niektóre oleje otrzymywane z orzechów, olej monoi, woda różana bądź inne maceraty.
Kolor ma znaczenie?
W produktach kosmetycznych, tak jak i w spożywczych, często jako substancje dodatkowe stosuje się barwniki. Konsument decyzję o zakupie podejmuje zarówno poprzez wykorzystanie zmysłu węchu, jak i zmysłu wzroku. Producenci kosmetyków stosują barwniki z trzech powodów. Wytwórcy wyrobów kosmetycznych chcą zachęcić do zakupu kosmetyku poprzez dobór odpowiedniej do jego charakteru kolorystyki. Niejednokrotnie wykorzystane w kosmetyku substancje nadają mu nieestetycznej barwy, np. brunatno-beżowej, zielonkawej, co niekoniecznie może zachęcać do jego zakupu, stąd poniekąd przymus jej modyfikacji. Stosując surowce, które nadają intensywną barwę kosmetykowi, dodatek barwników często ma na celu podtrzymać barwę produktu oraz ujednorodnić ją w odniesieniu do różnych partii wyrobu – dając konsumentowi produkt zawsze o tych samych parametrach. Wszystkie substancje barwiące stosowane w przemyśle zostały umieszczone w bazie danych zwanej Międzynarodowym Indeksem Barw.
Substancje czynne stosowane w kosmetykach do włosów warunkują ponowny zakup kosmetyku przez konsumenta. Na rynku występuje wiele składników, które ze względu na swoje właściwości mogą być stosowane zarówno w kosmetykach do pielęgnacji ciała, jak i włosów. W preparatach do pielęgnacji włosów najczęściej spotykanymi surowcami, które odnajdziemy tylko w składzie kosmetyku do włosów, będą te, które przeznaczone są do zahamowania wzmożonego wypadania włosów oraz substancje przeciwłupieżowe. Substancji zapobiegających nadmiernej utracie włosów jest niezmiernie wiele, jednak do najczęściej spotykanych zalicza się: wyciąg z czarnej rzodkwi (Raphanus Sativus Root Extract), ekstrakt z palmy sabałowej (Serenoa Serrulata Fruit Extract), witaminę H (Biotin), skrzyp polny (Equisetum Arvense (Horsetail) Leaf Extract), ekstrakt z żeń-szenia (Panax Ginseng Root Extract), kofeinę (Caffeine), witaminę B3 (Niacinamide) oraz witaminę B6 (Pyridoxine HCl), roślinne komórki macierzyste (Stem Cell). Wśród składników przeciwłupieżowych panuje trend na wymianę substancji syntetycznych na te pochodzenia naturalnego, jednak nadal najczęściej stosowanymi są: Piroctone Olamine, Zinc Pyrithione – maksymalne stężenie pirytionianiu cynku wynosi do 2% w spłukiwanych wyrobach przeciwłupieżowych oraz Climbazole – dopuszczalne stężenie klimbazolu wynosi do 0,3% w produktach do stóp oraz produktach spłukiwanych do włosów.
*** Skład kosmetyku przedstawiony na opakowaniu stanowi ogromne źródło wiedzy o jego potencjalnych właściwościach. Należy pamiętać, że to co może znajdować się w jego opakowaniu, jest ściśle określone, monitorowane, a same surowce poddawane są licznym badaniom, w celu zapewnienia bezpieczeństwa stosowania kosmetyku. Znając nawet każdy składnik, powinno się mieć na uwadze, że można tylko oszacować jego zawartość w wyrobie kosmetycznym – kolejność surowców w INCI nie mówi o skuteczności działania kosmetyku. Na podstawie oceny samego składu wg INCI nikt nie da 100% pewności, że dany kosmetyk zawsze zapewni efekt natychmiastowy, zgodny z potrzebami i oczekiwaniami klienta.
Artykuł został również opublikowany w nr 2/2018 magazynu "Przemysł Farmaceutyczny".
Komentarze