W rozmiarze nano
Paweł Biernat, Janusz Pluta
Katedra i Zakład Technologii Postaci Leku, UMED we Wrocławiu
Rozwój nanotechnologii i wykorzystywanie nowych materiałów otworzyły rozdział nauki pt. „nanofarmacja”. Sfery, rurki, pianki, taśmy, klastry, muszle… To wszystko o średnicy poniżej 100 nm. Aż dziw, że tak małe struktury mogą przyczynić się do poprawy życia tak ogromnej liczby ludzi.
Nanocząstki charakteryzują się różnym stopniem uporządkowania atomów. W różnych procesach syntez można otrzymać np. uporządkowane struktury krystaliczne, struktury amorfi czne oraz szkliste, bezpostaciowe twory zbudowane z niezorganizowanych atomów. Nanocząstki o budowie krystalicznej mogą tworzyć monokryształy jak również tworzyć struktury o niejednorodnie ułożonych kryształach lub ziarnach. Możliwość tworzenia różnorodnych struktur krystalicznych może wpływać na ich właściwości fizyczne i chemiczne, zwiększając możliwość wykorzystania ich w różnych dziedzinach nauki i przemysłu [29].
Zwiększona reaktywność niektórych substancji leczniczych w dużym stopniu zależna jest od stopnia jej rozdrobnienia. Substancje w postaci nanocząstek lub opłaszczone na ich powierzchni podlegają zjawiskom i procesom, których nie obserwuje się w skali makroskopowej, czego najlepszym przykładem jest rozpuszczalność niektórych form substancji leczniczych w wodzie. Dla wybranych substancji trudno rozpuszczalnych zmniejszenie średnicy ziaren jest wprost proporcjonalne do zwiększenia stopnia rozpuszczalności. Wykorzystanie nanocząstek jako katalizatorów w różnych procesach jest nierozłącznie powiązane z rozmiarem ich ziaren. Wiele nanomateriałów dzięki swojej wielkości może zwiększać szybkość, selektywność i wydajność reakcji chemicznych [30].
Autorzy: Paweł Biernat, Janusz Pluta, Katedra i Zakład Technologii Postaci Leku, UMED we Wrocławiu
Fot.: www.sxc.hu
|
Cały materiał przeczytają Państwo w magazynie "Przemysł Farmaceutyczny" nr 4-5/2013 zamów prenumeratę w wersji drukowanej lub elektronicznej |
