Firma GlaxoSmithKline plc (GSK) ogłosiła, że Komisja Europejska zatwierdziła produkt Zejula (niraparyb), podawany doustnie inhibitor enzymów polimerazy poli(ADP-rybozy) (PARP), do stosowania w monoterapii podtrzymującej I rzutu u dorosłych pacjentek z zaawansowanym (w stopniu III lub IV według klasyfikacji FIGO), platynowrażliwym, nawrotowym, niskozróżnicowanym surowiczym rakiem jajnika (ang. high grade), jajowodu lub pierwotnym rakiem otrzewnej, u których uzyskano częściową lub pełną odpowiedź na chemioterapię pochodnymi platyny.. Ta decyzja sprawia, że Zejula jest jedynym inhibitorem PARP dopuszczonym w Unii Europejskiej do stosowania w monoterapii podtrzymującej I rzutu u pacjentek z zaawansowanym rakiem jajnika, niezależnie od statusu biomarkerów.

Dr Hal Barron, dyrektor ds. naukowych oraz prezes ds. badań i rozwoju w GSK, powiedział: „W Europie rak jajnika diagnozowany jest każdego roku u ponad 65 tys. kobiet.[i] Dzięki uzyskanemu zatwierdzeniu, większa grupa kobiet zyska możliwość otrzymywania tego innowacyjnego leku na wcześniejszym etapie, co potencjalnie może wydłużyć czas bez progresji tej wyniszczającej choroby nowotworowej.”

W kwietniu 2020 r., dla tego wskazania, amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) pozytywnie rozpatrzyła dla produktu Zejula w Stanach Zjednoczonych uzupełniający wniosek o rejestrację nowego produktu leczniczego (sNDA), poparty danymi z kluczowego badania klinicznego fazy III PRIMA (ENGOT-OV26/GOG-3012), w którym wykazano klinicznie istotną korzyść w postaci wydłużenia czasu przeżycia wolnego od progresji choroby u pacjentek otrzymujących lek Zejula w ramach leczenia podtrzymującego I rzutu. W badaniu PRIMA wzięły udział pacjentki z nowo zdiagnozowanym zaawansowanym rakiem jajnika, u których uzyskano odpowiedź na leczenie I rzutu chemioterapią pochodnymi platyny – jest to populacja pacjentek o znacznych niezaspokojonych potrzebach
i ograniczonych możliwościach leczenia.

Dr Antonio Gonzalez-Martin, współkierujący oddziałem onkologii klinicznej w Clinica Universidad de Navarra w Hiszpanii, który w badaniu PRIMA pełnił funkcję głównego badacza, powiedział: „Do tej pory do leczenia inhibitorem PARP w monoterapii podtrzymującej I rzutu kwalifikowały się wyłącznie pacjentki z rakiem jajnika z mutacją genu BRCA (BRCAm), czyli zaledwie 20% wszystkich pacjentek z zaawansowanym rakiem jajnika.[ii] Umożliwienie stosowania produktu Zejula w szerszej grupie pacjentek, niezależnie od statusu biomarkera, stanowi ważny krok naprzód w leczeniu tego stanowiącego ogromne wyzwanie nowotworu.”

Pierwszorzędowym punktem końcowym w badaniu PRIMA był czas przeżycia wolny od progresji choroby (PFS) analizowany sekwencyjnie, najpierw w populacji z niedoborem rekombinacji homologicznej (HRd), a następnie w populacji ogólnej. W badaniu PRIMA wykazano statystycznie istotną poprawę PFS u pacjentek leczonych preparatem Zejula, niezależnie od statusu biomarkera. U pacjentek z grupy HRd, przyjmujących lek Zejula, stwierdzono 57% zmniejszenie ryzyka progresji choroby lub zgonu w porównaniu z placebo (HR 0,43; 95% CI, 0,31 do 0,59; p<0,0001) oraz 38% zmniejszenie ryzyka progresji choroby lub zgonu w porównaniu z placebo w całej populacji (HR 0,62; 95% CI, 0,50 do 0,76; p<0,001). Zaobserwowano również 60% zmniejszenie ryzyka progresji u pacjentek z mutacją genu BRCA (HR 0,40; 95% CI, 0,27 do 0,62; p<0,001).

Profil bezpieczeństwa produktu Zejula wykazany w badaniu PRIMA był zgodny z wcześniej obserwowanym profilem bezpieczeństwa klinicznego. W momencie rozpoczęcia badania PRIMA, dawka początkowa wynosiła 300 mg raz na dobę. Po pewnym czasie badanie zmodyfikowano w celu uwzględnienia indywidualnie określonej dawki początkowej 200 mg lub 300 mg preparatu Zejula
w zależności od początkowej masy ciała i/lub liczby płytek krwi. W grupie pacjentek otrzymujących indywidualnie określoną dawkę początkową obserwowano mniejszą częstotliwość występowania związanych z leczeniem hematologicznych działań niepożądanych stopnia 3 i 4 w porównaniu z ogólną populacją, w tym małopłytkowości (21% w stosunku do 39%), niedokrwistości (23% w stosunku do 31%) i neutropenii (15% w stosunku do 21%). 

W oparciu o uzyskane wyniki uaktualniono treść obowiązującej w UE Charakterystyki Produktu Leczniczego Zejula w celu uwzględnienia indywidualnego określania dawki w zależności od początkowej masy ciała pacjentki i/lub liczby płytek krwi.

Clara MacKay, dyrektor generalna organizacji World Ovarian Cancer Coalition, powiedziała: „Dostępność w Europie nowej opcji leczenia podtrzymującego I rzutu dla pacjentek z platynowrażliwym zaawansowanym rakiem jajnika – niezależnie od statusu mutacji BRCA – świadczy o istotnej roli inhibitorów PARP w walce z rakiem jajnika. Cieszy nas zwłaszcza to, że w wyniku dzisiejszej decyzji, więcej Europejek, u których rozpoznano raka jajnika będzie miało możliwość skorzystania z nowej opcji leczenia. Doceniamy zaangażowanie i wybitne osiągnięcia naukowe niezbędne do opracowywania nowych, innowacyjnych terapii, które odpowiadają na niezaspokojone potrzeby w obszarze leczenia nowotworów kobiecych.”

[i] The World Ovarian Cancer Coalition Atlas: Global Trends in Incidence, Mortality and Survival. World Ovarian Cancer Coalition; 2018. https://worldovariancancercoalition.org/wp-content/uploads/2018/10/THE-WORLD-OVARIAN-CANCER-COALITION-ATLAS-2018.pdf. Dostęp: 19 października 2020 r.

[ii] Konstantinopoulos PA, Ceccaldi R, Shapiro GI, D'Andrea AD. Homologous Recombination Deficiency: Exploiting the Fundamental Vulnerability of Ovarian Cancer. Cancer Discov. 2015;5(11):1137-54.

[iii] Ferlay J, Soerjomataram I, Dikshit R, i wsp. Cancer incidence and mortality worldwide: sources, methods and major patterns in GLOBOCAN 2012. Int J Cancer. 2015;136(5):E359-E386. doi:10.1002/ijc.29210.

[iv] Lorusso D, Mancini M, Di Rocco R, Fontanelli R, Raspagliesi F. The role of secondary surgery in recurrent ovarian cancer [publikacja w Internecie dnia 5 sierpnia 2012 r.]. Int J Surg Oncol. 2012. doiL10.1155/2012/613980.