Pana specjalnością jest technologia postaci leku. Jak dużą wagę przywiązuje się dziś do praktycznego znaczenia prowadzonych na Uniwersytecie Medycznym badań – czyli mówiąc wprost: czy dziś trudno jest wymyślić nowy lek i wprowadzić go na rynek?

Wszystko zależy od tego, co nazywamy nowym lekiem. Może nim być cząsteczka aktywna i na pewno odkryć ją, stworzyć – to nie jest proste. Dawniej odkrywano aktywne substancje w sposób przypadkowy. Dziś takiej przypadkowości nie ma. Trzeba zbadać bardzo dużą ilość związków, by dojść do konkretnych wyników. Na Wydziale Farmaceutycznym we Wrocławiu zajmujemy się również tym zagadnieniem, syntetyzujemy nowe, do tej pory nieopisane cząstki, badamy je, np. pod kątem aktywności biologicznej. Zajmujemy się także typowaniem takich „układów” postaci leku, które poprawią aktywność substancji już znanych, by lepiej działały w przypadku różnych chorób. To jest ogromne pole dla działań naukowców – ulepszanie leków. Natomiast wynaleźć nowy, oryginalny lek? Potrzeba na to czasu i dużych pieniędzy.

Panie profesorze, jakie są więc szanse na osiągnięcia naukowe, na to, że właśnie w laboratoriach uczelni powstaną nowe cząsteczki, nowe leki?

Prawdą jest, że na świecie najwięcej patentów uzyskiwanych jest w wyniku prac i doświadczeń przeprowadzanych w laboratoriach firm farmaceutycznych przez wybitnych naukowców. Firmy wydają na badania miliardy dolarów. Ale faktem jest także, że w laboratoriach uczelni powstają nowe leki. Przykładem tego jest choćby Vratizolin, nowy oryginalny lek antywirusowy stosowany w przypadku półpaśca i opryszczki, który powstał w wyniku prac badawczych w naszej wrocławskiej uczelni. To jest przykład, że w środowiskach akademickich takie nowoczesne leki powstać mogą. Młodych ludzi warto zachęcać do pracy naukowej.

Więcej na www.lidernaukfarmaceutycznych.pl

Źródło i fot.: www.lidernaukfarmaceutycznych.pl